vertaling

Het volgende artikel is een reactie op het artikel ‘Einde aan de selectieve solidariteit’ , dat eerder in Analyse & Kritiek #599 verscheen. ‘De Syrische Revolutie bestaat niet meer’, verscheen in december van 2014. Met de openlijke inmenging van militaire grootmachten Rusland en Iran aan de zijde van Bashar al-Assad heeft dit artikel een hernieuwde relevantie gekregen. [node:read-more:link]

Dit is een vertaling van een artikel over verzet tegen de dreigende oorlog in Oekraïne, van People & Nature, dat op 2 maart 2014 via LibCom.org verscheen. Het geeft een inzicht in het verzet tegen de dreigende oorlog op de Krim in tegenstelling tot de verder zo magere berichtgeving in de reguliere media. Eerder vertaalde ik ook al een internationalstisch statement tegen de dreigende oorlog. [node:read-more:link]

Dit is een vertaling van een artikel van Monde Libertaire, een anarchistische krant uit Frankrijk, dat in november 2013 verscheen op oa. Tahrir-ICN.

Morgen is het Internationale Vrouwendag en in dit kader deze vertaling om internationale bruggen te slaan tussen de strijd hier en elders. In Nederland wordt vaak gedacht dat feministische strijd niet meer nodig is; we zijn toch al gelijk? In de praktijk is dit niet het geval. Vrouwen hebben bijna dagelijks te maken met fysieke en verbale aanvallen. Uit een onderzoek over geweld tegen vrouwen, bleek dat 45 procent van vrouwen in Nederland lichamelijk en/of seksueel geweld heeft ervaren. Nederland is een relatief veilig land, toch voelen vrouwen zich 's avonds niet veilig op straat. De angst om aangevallen te worden is reëel en na een aanval krijgt de vrouw vaak ook nog de schuld op zich af geschoven. Vrouwen worden verantwoordelijk gesteld voor de aanval: 'had je maar niet zo'n kort rokje aan moeten doen', 'je was met hem aan het flirten, dan moet je hem vervolgens ook geven wat hij wilt'. Ook Nederland heeft dus nog steeds feminisme nodig en vrouwen over de hele wereld kunnen hiervoor een inspiratie zijn. [node:read-more:link]

Na drie dagen van intensieve mobilisatie is eerder vandaag de fabriek van Vio.Me. begonnen met de productie onder arbeiderszelfbestuur! Het is het eerste experiment van zelfmanagement in het door crisis geslagen Griekenland en de werkers van Vio.Me. [node:read-more:link]

“Wij zijn degenen die kneden en toch geen brood hebben,
wij zijn degenen die naar kool graven en het toch koud hebben.
Wij zijn degenen die niets hebben en komen om deze wereld te nemen”

Tassos Livaditis (Griekse poëet, 1922-1988)

In het hart van de crisis richten de arbeiders van Vio.Me. zich op het kern van de uitbuiting en eigendom.

Met een werkeloosheidspercentage die klimt naar 30% dalen de inkomens van werkers naar 0%. Zij hebben genoeg van grote woorden, holle beloftes en meer belastingen. De fabriek is verlaten door de bazen en zij worden sinds mei 2011 al niet meer betaald en onthouden van hun werk. Hierop hebben de arbeiders van Vio.Me. na een algemene bijeenkomst verklaard dat zij vastberaden zijn niet het slachtoffer te worden van de voortdurende werkeloosheid maar om te strijden voor het in handen nemen van de fabriek en deze zelf te besturen. [node:read-more:link]