Nieuws

Hieronder een verslag van de 1 mei-demonstratie in Nijmegen van onze vrienden van Doorbraak

Nederland heeft geen noemenswaardige 1 mei-traditie. Het is dan ook geen nationale vrije dag (zoals in de meeste omringende landen), voor de grote vakbonden is het meer een routineus feestje dan een dag voor sociale strijd, en de gemiddelde Nederlander weet waarschijnlijk niet eens waar die Eerste Mei vandaan komt, of waar ze voor staat. Dat blijkt ook uit de verbaasde blikken die je krijgt als je meeloopt in een 1 mei-demonstratie. Zo ook in Nijmegen – op papier één van de meest linkse steden in het land. En voor de weinige omstanders die wél meteen weten waar het over gaat, is deze jaarlijkse demonstratie waarschijnlijk vooral een curiositeit uit een ver verleden.

Tóch is en blijft 1 mei een belangrijke dag om te vieren. Dat is althans mijn conclusie na een zeer geslaagde en strijdbare demonstratie afgelopen dinsdag. Want 1 mei, dat is een dag die we als radicaal-linkse beweging niet in de laatste plaats vieren voor onszelf: een dag van solidariteit in de sociale strijd en van verbinding. Dit laatste was dan ook precies wat het organiserend comité dit jaar als thema had gekozen: “1 mei verbindt”. [node:read-more:link]

Gister hebben wij in Nijmegen op de dag die door de ‘Internationalist Commune of Rojava’ was uitgeroepen tot #WorldAfrinDay, een solidariteits- en herdenkingsbijeenkomst gehouden op Plein ’44 en de Grote Markt. Zo’n 25 mensen namen deel aan een wake die werd gehouden voor de slachtoffers in Syrië, gevallen door de aanval van Turkije en diens paramilitaire milities op Afrin en door het regime van Assad en de Russische luchtmacht in Oost Ghouta. [node:read-more:link]