18 maart is een belangrijke dag. 18 maart vinden er weer verkiezingen plaats. Dit is echter niet de reden waarom deze dag belangrijk is – hoe hard de overheid het ons ook wil doen geloven. 18 maart staat namelijk in het teken van massale, internationale protesten tegen de 'feestelijke' opening van het nieuwe gebouw van de Europese Centrale Bank (ECB).
Wij zullen 18 maart onze stem niet weggeven aan politici. Politici die met hun holle retoriek over 'betere' zorg of 'beter' onderwijs en met valse beloftes om 'af te rekenen', steun proberen te krijgen om weer vier jaar over ons te kunnen regeren. In plaats van te stemmen op de politici die ons land uitverkopen, komen wij in verzet. Wij zijn de mensen uit de zorg die in verzet komen tegen de alsmaar groeiende invloed van verzekeringsmaatschappijen en marktwerking die mensen de zorg willen geven die ze nodig hebben. Wij zijn studenten en onderwijzers die in verzet komen tegen het rendementsdenken binnen het onderwijs, iets dat we willen vervangen door kennis en inhoud. Wij zijn de jongeren die in verzet komen tegen flexwerk en werkloosheid. Wij zijn de ouderen die langer moeten werken en als we onze baan verliezen geen kans meer op werk hebben. Ook wij zijn ervoor om af te rekenen met de huidige gang van zaken. Maar afrekenen kan maar op één manier, dat is om de gehele economische en politieke structuur van overheersing af te schaffen.
18 maart komen politici, bankiers, ondernemers en topfunctionarissen in Frankfurt, Duitsland, bij elkaar om hun macht te vieren. De kloof tussen hun en onze realiteit had niet groter kunnen zijn. Waar hun rijkdom en macht groeit, worden onze euro's steeds minder waard en hebben we steeds minder te zeggen. Door het beleid van de ECB om staatsobligaties op te kopen, worden wij armer. In plaats van in deze cynische tijden de machthebbers in hun posities te bevestigen, zullen wij mensen laten zien dat verzet leeft, potentie heeft. We zullen dit 'feestje' van de rijken en de machtigen verstoren met onze realiteit.
Vanuit heel Europa zullen tienduizenden mensen de straat op gaan om verzet te bieden aan het kapitalisme en zich met elkaar verbinden. Wij sluiten ons hierbij aan en geven woensdag onze stem niet uit handen aan de voortzetting van gister. Met ons handelen zetten wij ons in voor een nieuwe morgen. Één keer in de vier jaar op een knopje drukken is geen politieke betrokkenheid. Kom daarom ook in actie en laat dat rode potlood liggen.
Op de vraag 'verkiezingen of revolutie?' zeggen wij revolutie!
Op de vraag of je door niet te gaan stemmen, je politieke invloed weggeeft zeggen wij: politiek zit in vrije daden en niet in het netjes tussen de lijntjes kleuren op het stembiljet!
[node:read-more:link]
In Griekenland is het vuur weer opgelaaid na een reeks van aanvallen van de staat op de Griekse bevolking. In november waren er traditioneel weer verschillende herdenkingen van de studentenopstand tegen de militaire dictatuur in Griekenland die duurde van 1967 tot 1973. Elk jaar worden eind november veel activiteiten georganiseerd vanuit de universiteiten, de centra die bij de omverwerping van de dictatuur een cruciale rol hebben gespeeld. 
Biografie van de anarchist Errico Malatesta
In de reguliere media is er na een grote hype begin november 2014, nog nauwelijks aandacht voor Kobanê – bolwerk van verzet tegen de Islamitische Staat (IS) in Rojava, Koerdistan. De strijd in Kobani is echter verre van over. Op de grond wordt er nog steeds hard gevochten en bieden de troepen van de YPG1 en YPJ2 fel verzet tegen de religieuze fundamentalisten. 
