Vlammend Griekenland

In Griekenland is het vuur weer opgelaaid na een reeks van aanvallen van de staat op de Griekse bevolking. In november waren er traditioneel weer verschillende herdenkingen van de studentenopstand tegen de militaire dictatuur in Griekenland die duurde van 1967 tot 1973. Elk jaar worden eind november veel activiteiten georganiseerd vanuit de universiteiten, de centra die bij de omverwerping van de dictatuur een cruciale rol hebben gespeeld. 

Ironisch genoeg treed de politie elk jaar enorm repressief op tegen de herdenkingen. Ook dit jaar kwam het weer tot gewelddadigheden. Meerdere ooggetuigenverslagen van activisten meldden dat de mobiele eenheid vanuit het niets een protest in Athene aanviel met traangas, pepperspray en knuppels. De geharde studentenbeweging weet zich echter kranig te weren en heeft meerdere aanvallen afgeslagen. Uiteindelijk is de polytechnische universiteit aan de rand van de wijk Exarchia bezet. Iets waar het bestuur van de school alles op alles voor had gezet om dit te voorkomen. Het bestuur had zelfs de politie de universiteit laten bezetten. Een in Griekenland beladen keuze; de universiteiten mogen door de politie sinds de val van de dictatuur wettelijk niet betreden mogen worden. Binnen de repressieve Griekse overheid gaan er echter steeds meer stemmen op om deze wetgeving te veranderen.

Een andere reden dat Griekenland op de rand van een nieuwe sociale explosie staat, is de zaak van Nikos Romanos (21), die 31 dagen in hongerstaking was. Op 3 december was er een groot protest van meer dan 10.000 mensen in Athene in solidariteit met anarchisten Nikos Romanos en zijn kameraden Yannis Michailidis, Andreas-Dimitris Bourzoukos and Dimitris Politis.

Nikos Romanos en de anderen zitten inmiddels al twee jaar vast voor een bankoverval en beschuldiging van lidmaatschap van de Conspiracy Cells of Fire, een militante groepering in Griekenland. Deze aanklacht van lidmaatschap wijzen zij echter van de hand.

Bankovervallen als die waar Romanos van worden beschuldigd komen regelmatig voor en zijn vaak politiek gemotiveerd. Het zijn mensen die geen kans hebben om op een andere manier zichtzelf nog te voorzien óf worden gebruikt voor redistributie en de revolutionaire strijd.

Sinds half november zijn Romanos en kameraden in hongerstaking tegen het repressieve regime in de gevangenis waar zij aan blootgesteld worden. Hen wordt onder andere het recht op onderwijs in de gevangenis ontzegd. De zaak van Romanos en kameraden deed eerder ook al veel stof opwaaien. Zij werden namelijk bij hun arrestatie en latere verhoor op het politiebureau ernstig mishandeld door de politie. Foto’s die door de politie werden vrijgegeven om aan te tonen dat dit niet zo zou zijn, bleken echter zwaar bewerkt in een poging de verwondingen digitaal weg te poetsen.

Romanos was een goede vriend van Alexandros Grigoropoulos, een jonge anarchist die in 2008 op 15 jarige leeftijd in de wijk Exarchia in Athene werd doodgeschoten door een politieagent. Romanos was een van de weinige getuigen van de moord. Op 6 december waren er in Griekenland ter herdenking van Alexandros verschillende demonstraties, samenhangend ook in solidariteit met Romanos en zijn kameraden.

Na 31 dagen hongerstaking heeft Nikos Romanos in zeer kritieke toestand uiteindelijk zijn eisen zien worden ingewilligd en heeft hij het recht op onderwijs gewonnen. Zijn strijd heeft in Griekenland veel aanzien gekregen en is symbool geworden van de kansloze positie van de jeugd in Griekenland en de strijd tegen de bezuinigingen door een overheid die bezig is met het pleasen van de Europese Centrale Bank over de ruggen van de verarmde bevolking.

Fragment uit het statement van Nikos Romanos tegenover de Griekse rechtbank:
“Ik sta hier als jullie verklaarde en onrouwige vijand. Ik smeek niet om zachtzinnigheid, ik zoek geen dialoog met jullie of jullie gelijken. Mijn waarden zijn in oorlog met die van jullie; zo scherp dat elke zin waarmee ik kom als een scheermes jullie maskers van hypcrisie verder verscheurt, onze rollen en posities verder verduidelijkend. Jullie stellen honderden pagina’s aan documenten op en blijven nieuwe zaken vormen om ons voor decennia te begraven in jullie gevangenissen der democratie. Jullie bereiden je voor om “speciale detentie voorwaarden” op ons toe te passen; de enige coup die nog ontbreekt in de tempel van ‘speciale behandelingen’ die jullie creëren om ons te bevechten. De simpele wetten der fysica dicteren dat reactie de consequentie is van actie. Buiten de rechtbank op de vrije gronden, zijn opstandige mensen - kameraden voor mij, terroristen voor jullie - wie niet de intentie hebben onze uitroeiing te tolereren zonder jullie en jullie politieke leiding als eerste te laten bloeden. Je kunt dit als een bedreiging zien als je wilt. Ik geloof echter dat dit de cynische realiteit is. Elke handeling heeft zijn tol. Ik denk dat, als rechters en dienaars van de wet, jullie het hierover met me eens zijn.”