Operatie Pandora - Doorzoekingen en arrestaties in Spanje

Door Marta García Oliver

Op 16 december 2014 ontwaakten veel anarchisten in Barcelona met slecht nieuws. Om 5 uur in de ochtend bereikten de eerste berichten hen. Een grootschalige politieoperatie had drie karakteristieke anarchistische plekken vernietigd. Tegelijkertijd werden huiszoekingen uitgevoerd bij bekenden van anarchisten in andere plaatsen.

Later op de dag werd wat duidelijker wat er aan de hand was. De operatie van de politie werd gecoördineerd door het Nationaal Hoger Gerechtshof in Madrid en elf mensen werden die dag gearresteerd. De politie gebruikte termen die ook in de media zoemden; “Operatie Pandora” en “Anarchistisch terrorisme”. De operatie was gericht tegen anarchisten die ervan werden beschuldigd een terroristische organisatie te vormen. Twee dagen later werden in Madrid zeven van de elf gearresteerde mensen veroordeeld tot  preventieve gevangenschap. Het Nationaal Hoger Gerechtshof beroept zich op geheimhouding en geeft geen redenen op waarom de zeven gevangen gezet zijn of wat de aanklacht tegen hen is.

De gevangenen hebben iets gemeen. Zij zijn anarchisten. Zij hebben zichzelf met die naam getooid, zoals wij dat als anarchistische groep ook doen. De anarchistische praktijk houdt meer in dan een politieke ideologie uitdragen, het is politiek bedrijven buiten de politieke instituties om, het is de politiek van de straat en het alledaagse leven. Om hun politiek vorm te geven zijn sommigen actief in anarchistische buurthuizen, waar de houdbaarheid van ideeën over horizontale organisatie in de praktijk worden getoetst en weerstand tegen onderdrukking wordt geboden. Vanuit deze buurthuizen bouwt de Spaanse anarchistische beweging aan alternatieve sociale structuren en doorbreekt ze de begrenzingen waardoor de dromen over een andere wereld worden ingeperkt.

De Spaanse staat ziet zich gedwongen om deze beweging te criminaliseren om zo haar onderdrukking te rechtvaardigen. De staat creëert het beeld van een interne vijand. De onderdrukking door de Spaanse staat neemt toe, wat ook blijkt uit de recente aanpassingen van het strafrecht en de invoering van de “worgwet”. De strategie van de staat is erop uit om van de anarchisten de zondebokken te maken om daarmee angst te verspreiden en haar repressie te rechtvaardigen. De staat houdt niet van anarchisten. Wij anarchisten houden ook niet van de staat, niet van haar politie, niet van haar gevangenissen, noch van het systeem dat dit alles bij elkaar houdt. Wij hebben een conflict en daar lopen we niet voor weg. Door de anarchistische beweging te criminaliseren hoopt de staat iedereen die genoeg heeft van haar beleid, of in opstand tegen haar wil komen, bang te maken en het zwijgen op te leggen.

De Spaanse staat valt onze kameraden aan en beroept zich op het bestrijden van een zogenaamde terroristische organisatie. Een beschuldiging die nergens op gebaseerd is, maar wel onrust in de publieke opinie veroorzaakt. Waarom zet de Spaanse staat zo’n grof middel in? Wat wil ze daarmee bereiken? Zou de Spaanse staat iets te verbergen hebben?

Aangedaan maar strijdbaar spreken wij onze zorgen uit over onze Spaanse kameraden. Wij zijn in gedachten bij hen en betuigen hen onze steun. Zij vragen niet om hulp, maar om solidariteit. Door de ervaringen van de Spaanse anarchisten wordt de vraag “wat kan ik doen tegen zo’n machtig staatsapparaat” urgent en actueel.

We hopen dat onze kameraden als je dit artikel leest, weer in vrijheid zijn. Maar waarschijnlijk is dat ijdele hoop en zelfs als zij op vrije voeten zijn, dan mogen we niet vergeten dat op dit moment op verschillende plekken in Europa mensen gevangen zitten omdat zij anarchistische politiek bedrijven. Deze gevangenen kunnen jou steun hard gebruiken. Je kunt deelnemen aan supportacties voor gevangenen. Je kunt brieven en steunbetuigingen aan gevangenen sturen en hen laten weten dat zij niet alleen staan in hun strijd. Wij blijven strijden voor gelijkwaardige samenleving en rekenen op jouw steun. De meest krachtige steun voor gedetineerde anarchisten is de voortzetting van de anarchistische politiek in de straat en in het alledaagse leven.