Weg met de monarchie!

Vandaag, 30 april, vind in Amsterdam de kroning van prins Willem Alexander plaats. Hij volgt koningin Beatrix op die sinds 1980 koningin van Nederland was. De Nederlandse staat doet veel moeite om de monarchie in stand te houden door grootse feesten te organiseren en in de media een constante aanwezigheid te hebben. In kranten is niets anders dan lof voor de koningin na de dag dat zij haar vertrek aankondigde, behalve misschien een stukje over de ophef rondom haar kroning maar wat de context van nu niet meer haalt; dat was toen, nu is het anders. Sindsdien draaft het koningshuis braaf op het NOS-journaal op voor mooie familiefoto’s in de sneeuw, een opening van een instelling daar etc. Zo worden we klaar gestoomd voor de acceptatie van een nieuwe vorst.

Er wordt in de media een beeld geschets alsof heel 'Nederland' klappend klaar staat om de monarchie voort te zetten. Maar waarschijnlijk bekruipt bij velen toch ergens een ongemakkelijk gevoel bij dit sprookje: eenzame gekken worden onder toezicht geplaatst en waar kan zelfs preventief opgepakt, demonstreren mag in afgehekte vakken ver weg van de ceremonie, en je mag enkel individueel protest aantekenen. Zo wordt iedereen die prosest aantekend automatisch gezien als eenzame gek.

Waar de tegenpartij de voorwaarden van het protest gaat formuleren moet er toch iets mis zijn zou je zeggen? Kan je dan nog spreken van de vrijheid van organisatie? Natuurlijk niet, en van zelfs een parlementaire democratie is weinig over. Ik kan niet veel anders dan excessieve vergelijkingen maken met de parades in Noord Korea, China en Duitsland in de Tweede Wereldoorlog. Daar waar uniformiteit en een zelfgeorgestreerde zelfverheerlijking van bovenaf word neergezet er er geen ruimte meer is voor individualiteit of dissidentie.

We moeten de monarchie geschiedenis maken! Het niet alleen ‘niet meer van deze tijd’, vorsten met ‘koninklijk bloed’ zijn nooit een acceptabel fenomeen geweest. Daar waar wij iedereen als gelijkwaardig achten en mensen willen beoordelen volgens hetgeen zij kunnen en doen, worden vorsten nog steeds als superieur geacht vanwege een bloedlijn die in hen zou lopen. En het is aan deze fictieve erfelijke superioriteit dat zij hun verlenen; ze hebben grote hoeveelheden geld, aandelen in grote bedrijven, bezitten paleizen, vakantiehuizen over de gehele wereld, hebben bedienden, worden rondgevlogen en hebben een ondemocratisch representatieve macht waarbij ze ‘ons land’ representeren bij discutabele handelsdeals. En dat alles op rekening van ons gewone mensen.

Naast de onevenredige macht en privileges die het koningshuis geniet, is er een andere reden om tegen het koningshuis te zijn. Het koningshuis wordt namelijk gebruikt als een lijm voor nationale binding. Iets dat nationalisme in de hand werkt, iets dat ons zogenaamd onderschijd van de rest van de wereld. Als inwoners van Nederland zijn wij immers allen ‘onderdanen’ van het koningshuis. Dit maakt een gemeenschappelijke eigenschap, iets dat ons bind en waardoor de Nederlandse staat zich kan legitimeren als een representatie van ons allen. Dit is ook één van de redenen dat de Nederlandse staat deze het koningshuis zo krampachtig in stand probeerd te houden.

Alle macht zou bij het volk moeten liggen, en we zouden inspraak moeten hebben in dat wat ons aan gaat. Daarbij zou de verdeling van de welvaart gelijkwaardig moeten worden plaats vinden. Datt kan enkel de afschaffing van instanties als het koningshuis behelzen.

We hoeven ons hierbij geen zorgen moeten maken dat we een feestdag als Koninginnedag (of inmiddels Koningsdag) moeten missen. Net als deze dag van Konniginnedag naar Koningsdag veranderd word kunnen we deze dag tot een andere feestdag omdompelen. Het zijn namelijk wij, de gewone mensen die uiteindelijk vorm geven aan de dag en deze maken tot wat ze is, een moment van interactie met elkaar. Niet de met het koningshuis. Op de dag dat mensen massaal naar rommelmarkten trekken en samen hand in hand een gemeenschappelijkheid op dat moment ervaren is wat ons verheugd. Iets wat in de rest van het jaar door de staat juist verbroken wordt. Laten we, als we het koningshuis hebben afgeschaft en de anarchie hebben ingesteld, die dag instellen als een dag van de onttroning. Een dag waarop we vieren dat we de vorsten de deur hebben gewezen en sociale gerechtigheid hebben geïnstalleerd.