Demonstratie in Nijmegen tegen het politieke en etnische geweld in Turkije en Europa

Afgelopen donderdag (17 september 2015) hebben de Anarchistische Groep Nijmegen (AGN) samen met Gelders Platform (Taksim Gezi Solidariteit) en Doorbraak een demonstratie gehouden in het centrum van Nijmegen tegen het georganiseerde geweld tegen Koerdische en linkse Turkse mensen in Turkije en de rest van Europa.

Sinds een aantal weken is het Turkse leger een groot offensief begonnen tegen de Koerdische PKK die burgerslachtoffers vergt onder de Koerdische bevolking in Oost Turkije.  De Turkse overheid heeft sinds verlies van de conservatieve AKP-partij van Tayyip Erdogan in de verkiezingen van juni, ingezet op een ramkoers met de oppositie in Turkije. De demonstratie was een oproep voor vrede en vrijheid en een afwijzing van het militaire en nationalistische geweld tegen vooral Koerden.

In een regenachtig Nijmegen verzamelde zo'n 100 mensen op het Centraal Station voor de demonstratie. Op het stationsplein werd muziek gespeeld en door sprekers de aanleiding van de demonstratie uiteengezet. Een spreker van de AGN sprak hierbij over de samenhang van de gebeurtenissen in Turkije en Europa, de vluchtelingenstromen van het moment, de opkomst van extreem-rechts in heel Europa en de houding van de NATO en de Europese lidstaten (waaronder ook Nederland) tegenover de situatie in Turkije en Syrië.

Na de verzameling op het station trok de stoet via het Keizerkarelplein door het centrum richting het Koningsplein. Onderweg werden er flyers uitgedeeld met achtergrondinformatie en groeide de groep langzaam doordat meerdere omstanders zich aansloten bij de demonstratie. Eenmaal aangekomen op het Koningsplein waren er vervolgens een aantal afsluitende sprekers die de noodzaak van een vreedzame oplossing in het conflict benadrukten. Tot slot was er nog meer muziek waarop gezamelijk werd gedanst - een viering van verbondenheid.

Hieronder is de toespraak te vinden die door de AGN werd voorgedragen:

Sinds een aantal weken is het Turkse leger een groot offensief begonnen tegen de Koerdische PKK  en de Koerdische bevolking - dit gepaard gaat met bruut geweld van nationalistische Turken.

De Turkse overheid heeft sinds het politieke verlies van de conservatieve AKP-partij van Tayyip Erdogan, ingezet op een ramkoers met de oppositie in Turkije. Na een aanslag op linkse jongeren door Islamistische Staat (IS) in de stad Suruç, heeft de Turkse regering de oorlog verklaard aan 'terrorisme'. Verbitterd moeten wij nu aanzien hoe de slachtoffers van deze aanslag gebruikt worden om niet IS maar de Koerden aan te vallen – juist die mensen die zich met succes verzetten tegen IS.

Rojava

In het Noorden van Syrië, de Koerdische regio Rojava, vind op het moment een ware sociale revolutie plaats. Onder vuur van IS, eerder geïsoleerd en inmiddels ook onder vuur door de Turkse staat en in de schaduw van regime van Assad, vindt een grootschalig sociaal experiment plaats in zelfbestuur onder de noemer Democratisch Confederalisme.

Het is een model waarbinnen vrouwen emancipatie een belangrijke rol heeft en dat ruimte bied voor de multi-etnische samenstelling in de regio. Het model, dat inspiratie ontleent aan o.a. het anarchisme en het municipalisme van Murray Bookchin, bied kans op een uitweg van het bloedige conflict dat al jaren woedt in de regio. Het is voor anarchisten en socialisten en iedereen die vrijheidslievend is van groot belang dit sociale experiment op waarde te schatten en te helpen met diens verdediging.

Het geweld in Turkije hangt nauw samen met de ontwikkelingen in de onafhankelijke Koerdische regio Rojava, maar ook met de vluchtelingenstromen die we in Europa de afgelopen maanden zo op gang hebben zien komen. Het aandeel van het Westen in de destabilisering van het Midden Oosten en de afzijdige houding tegenover de grote mensenrechtenschendingen in eerst Syrië en nu Turkije zijn van groot belang hierbij te benoemen.

NATO en het Westen

Door Nederlandse wapenleveranties aan de meest dubieuze regimes in het Midden Oosten en de steun aan de oorlog in Irak heeft de Nederlandse staat aan het ontstaan van de instabiele situatie bijgedragen. Nederlandse zorgverzekeraars en pensioenfondsen beleggen nog steeds in die wapenindustrie en financieren daarmee indirect onze zorg en oude dag. Daarnaast heeft Nederland, als lid van de NATO, twee jaar lang Patriot-raketten gestationeerd gehad in Turkije. Van het drama wat zich aan de andere kant van de grens afspeelde heeft men zich echter weggedraaid. Ook nu, met het huidige geweld in Turkije, is het weer oorverdovend stil.

De Koerden die eerder nog halfslachtig gesteund werden tijdens de heroïsche verdediging van de stad Kobanê worden nu met een dolk in de rug gestoken in ruil voor een militaire basis voor de VS. De bommen van de NATO-lidstaten waar de afgelopen tijd weer zo vaak over gesproken wordt maken echter meer stuk dan zij een oplossen – sterker nog, ze zijn naar mijn mening een voedingsbodem voor de huidige problemen.
Het is onacceptabel hoe het verzet tegen het religieuze en etnische geweld zo geïnstrumentaliseerd wordt voor geopolitieke belangen en pure machtspolitiek.

Migratie-golf

De gevolgen van deze machtspolitiek moge duidelijk zijn. Het heeft gevolgen voor de hele regio en tot diep in Europa. Honderdduizenden mensen zijn op de vlucht en zoeken een veilig heenkomen. Daar tegenover beginnen zich overal in Europa extreem-rechtse en religieus fanatieke elementen te organiseren.

Deze opkomst van extreem-rechts en religieus fanatisch gedachtengoed in Europa-breed te herkennen, van Nederland tot Frankrijk, van Italië tot Hongarije en Polen. Deze verstikkende ideologieën zijn een bedreiging voor nagenoeg iedereen en trachten in hun ogen afwijkende elementen in de samenleving desnoods met geweld te onderdrukken. Dit geld voor de Koerden in Turkije, voor de migranten die op zoek zijn naar een veilig heenkomen, maar ook voor vrouwen, homoseksuelen, Roma, antifascisten, linkse activisten… de lijst is lang.

Ook hier horen we veel rechtse retoriek van Wilders en consorten. Maar nationalisten steken hun kop in het zand door een focus te leggen op het dichtgooien van de grenzen. De vele problemen waarmee we op het moment worden geconfronteerd verlangen juist een radicale en internationalistische blik.

De vlam van Gezi

De vlam van het verzet om Gezi-park in Istanbul twee jaar geleden heeft een brug geslagen tussen vele verschillende gemarginaliseerde groepen mensen in Turkije. De inspiratie en herkenning die het verzet in Turkije teweeg bracht rijkt tot hier in Nijmegen en bracht ook ons in contact met verschillende progressieve krachten.

Die bruggen van herkenning worden nu getracht af te breken in een sfeer van politieke en etnische terreur. Dit mogen we niet laten gebeuren, niet daar en niet hier! Het is tijd om voor elkaar in te staan in deze moeilijke tijden.
Wij staan voor een vrije wereld, zonder grenzen en zonder staten. Een wereld waar men oprechte interesse in elkaars welvaren heeft en voor elkaar in staat in moeilijke tijden.

In die context zien wij ook de ontwikkelingen in Turkije en Koerdistan. Wij steunen de bevolking van de onderdrukte gebieden in Turkije en verzetten ons tegen de autoritaire en nationalistische tendensen die overal in Europa de kop op steken. Wij weigeren verdeeld te worden in volkeren en daarmee tegenover elkaar gezet te worden. Onze strijd voor een vrije en rechtvaardige wereld is dezelfde!

Geen Volk! Geen Staat! Geen Kalifaat!
Leve de Anarchie!