repressie

Door Tommy Ryan

7 januari vond er een terreuraanslag van Jihadisten plaats in het centrum van Parijs, gericht tegen het satirische magazine Charlie Hebdo. Dit naar aanleiding van een spotprent van de profeet Mohammed die eerder in het magazine werd geplaatst. Bij de aanslag werden medewerkers van het blad vermoord en kwamen een aantal agenten om het leven. De media heeft over het precieze verloop van deze aanslag en de daarop volgende klopjacht al veel bericht. Daarom zal ik daar op het moment niet verder op in gaan. [node:read-more:link]

Vandaag, zaterdag 13 december (13-12),  hebben wij, Anarchistische Groep Nijmegen, actie gevoerd in het centrum van Nijmegen tegen de steeds voortschrijdende repressie van de Nederlandse staat.

Met een flyeractie willen wij een kritisch geluid over de groei van de politiemacht laten horen. Al kan dit voor sommigen een controversieel onderwerp zijn, toch willen wij laten zien  dat er veel meer mensen zijn die de macht van de politie wantrouwen en ter discussie willen stellen. De 'algemene mening' lijkt te zijn dat meer blauw op straat goed en nodig is. Wij delen deze mening absoluut niet, en denken dat deze mening ook veel minder wordt gedragen ons wordt voorgehouden. Wij ervaren dat toenemende politiemacht leidt tot beperking van politieke vrijheid, omdat dialoog, creativiteit en protest steeds minder plek vinden in de publieke ruimte.

De politie probeert zich te legitimeren als een ‘waakzame’ instantie ten ‘dienste’ van de gewone burger. Maar deze gewone burger moet dan wel een gehoorzame burger die de mond niet open trekt over de sociale, economische en politieke verhoudingen. Wij willen duidelijk maken dat de politie er niet enkel is om ‘boeven’ te pakken, maar dat zij de belangen dienen van de huidige orde.

We staan vandaag niet enkel tegen de politie als instituut, maar ook tegen het veiligheidsbeleid in Nederland en internationaal. Grenzen gaan dicht, er wordt keihard bezuinigd op zorg, onderwijs, en daar waar mensen in verzet komen staat de politie tegenover ons om ons 'in het gareel te houden', voor ons te definiëren binnen welke marges protest mag plaats vinden. Wij hebben hier genoeg van. Wij bepalen zelf hoe, waar én wanneer wij in verzet komen en wat we wel en niet pikken.